Na pozegnanie Dolomitów zaplanowaliśmy sobie kanion, ktory z miejscowosci Sottogouda po 2 km wędrowki prowadzi do kolejki, ktora wjezdza na Marmoladę. Samą marmoladę jako krolową Dolomitow (najwyzszy szczyt Dolimitów oraz jedyny z lodowcem) juz planowalismy zostawic na kolejny wyjazd. W kanionie Tomek chcial powspominac czasy kiedy wspinał sie tam po lodospadach, mi sie z kolei podobal pomysl ze jednak popatrzymy sobie na Marmoladę z blizszej odleglosci i to jeszcze na tym wyjedzie. Wyjezdzamy zatem w miare o poranku i moze to juz sentyment a moze podeszczowa aura to spowodowała ze krajobrazy za oknem samochodu była dzisiaj najpiekniejsze. Po raz pierwszy jedziemy przełęczą Passo Valparola i tak samo jak inne samochody caly czas sie zatrzymujemy zeby popatrzec na najblizsze masywy wlacznie z juz wylaniajaca sie Marmoladą.
Dojezdzamy do Sottogouda troche naokolo, bo strasza ze 16 września zamykaja wszystkie przełęcze bo maja Bike Day a na tych mniejszych drogach juz widniały znaki zakazu wjazdu. Na parkingu parkometr jest wylaczony i stoja tylko dwa samochody. Cieszymy sie ze bedziemy sami szlaku ale…szlak jest rowniez zamkniety ☹️ Beda go naprawiac. Probujemy go podejrzec z mostka nad kanionem i faktycznie cos tam naprawiają. Robie zatem pamiatkowe zdjecia zwierzat wykonanych z zelaza i jedziemy dalej.
Po drodze mijamy punkt, w ktorym konczy sie kanion oraz kolejkę, ktora winduje turystow na szczyt Marmolady. No i znowu impuls. Jezeli juz tu jesteśmy to moze wjedzmy na górę. Wiszace chmury nad Marmolada nie dawaly duzej szansy na podziwianie krajobrazu ze szczytu ale jak to w gorach a nuz bedzie dziura w chmurze i jednak cos zobaczymy.
Sama kolejka na Marmoladę to wlasciwie trzy kolejki, ktory identycznym wagonikiem wciagaja turystow na sumaryczna wysokosc 3265m. Ze szczytu Punta Rocca mozna dojsc na najwyzszy wierzcholek Marmolady Punta Penia drogą typu ferrata. Podobno obecnie jest i tak zamknieta ze wzgledu na zly stan techniczny. Na samym szczycie kolejki znajduje sie taras widokowy a samo wyjscie poza obszar kolejki jest niemozliwy – albo przepasc albo lodowiec. Niestety wszedzie sa chmury i nic nie widac. Postanawiamy zaczekac chwile i wracac dopiero nastepna kolejka. Na szczycie Punta Rocca jest wycieta grota w skale, ktora pelni funkcję kapliczki. To tutaj Jan Pawel II odprawil kiedys msze o czym swiadczą pamiątkowe zdjęcia oraz szaty liturgiczne, w ktorych tą msze odprawiał papież.
Po 15 minutach robi sie dziura w chmurze od strony północnej i mozemy zobaczyc lodowiec, budynek drugiego odcinka kolejki oraz jezioro Lago della Fedaia na przełeczy o tej samej nazwie. Wiemy ze bedziemy dzisiaj przejezdzac przez przełęcz Fedaia i planujemy tam wypic populudniowe expreso. Ale wracając do lodowca to wygląda marniutko. Szare blyszczace płatchy lodu leza jedynie na dnie tego wyplaszczenia, zahaczajac nieznacznie o boczne skały. Duze lepsze wrazenie sprawia gdy analizuje się jego szczeliny i znajdzie sie jakis punkt odniesienia, ktory pomoze zauwazyc jak są duże. W ostatnich dziesiecu latach ten lodowiec Ghiacciaio della Marmolada stracil 90% swojej powierzchni z powodu wysokich temperatur. Naukowcy szacują, ze przez najbliższe 15 lat moze zupelnie zniknąc z powierzchni ziemi 😢 Pewnie lepiej fotograficznie wyglada w zimie, ale to dopiero lato pokazuje jak duzy wplyw na jego kondycje ma ocieplenie klimatu.
Strona polnocna Marmolady zobaczona, ale to wlasnie od strony poludniowej jest kilkusetmetrowa prosta sciana. Tej sciany niestety nie zobaczylismy ze szczytu i rowniez trasa na przelecz Fedaia jej nam nie pokaze. Robimy zatem zdjecia lodowca od dołu i jedziemy dalej do Werony.
ps. Czy ktos widzi cos ciekawego na tym zdjeciu ? Jak nie to podpowiadam,ze wyswietlaja sie inne ceny benzyny w zaleznosci od stanowiska do tankowania. Niestety zauwazylismy to dopiero po tankowaniu ze stanelismy na stanowisku, w ktorym do ceny benzyna dolicza sie asystę pracownika, ktory nam zatankowal benzynę i od razu pobral oplate na terminalu ktory nosi przy sobie.
