Dzisiaj opuszczamy wyspę Kauai i przelatujemy na Maui. To wyspa na ktorej Amerykanie najchetniej spedzaja miesiac miodowy co oznacza…ze bedzie drogo. Noce w hotelach zaczynaja sie od 120 usd, drugie tyle bierze z góry hotel za tzw. resort czyli np. udostepnienie basenu i do tego dochodzi podatek czyli bez 300 usd za noc nie ma sie co wybierać. Sa oczywiscie jakies airnb lub couchsurfing ale przy codziennej zmianie miejsca jest to troche uciazliwe (dla obydwoch stron). Pozostaje jeszcze zawsze opcja namiot (tą oczywiscie wybieramy!) ale chyba mało popularna bo na całej wyspie jest tylko kilka kampingów 🙂 Kilka z nich zatem odwiedzimy.

Pierwszy dzien na nowej wyspie to jak zwykle logistyka. Przelot, wynajecie samochodu, zaopatrzenie w niezbedny ekwipunek czyli gaz, jedzenie, woda, pranie i z calego dnia pozostaje juz tylko kilka godzin. Te spedziliśmy sobie w miejscowosci Lahaina. Kiedys wioska rybacka, dzisiaj miasteczko turystyczne pełną gębą – butiki, domy handlowe, restauracje. Niby nic interesujacego aż tu nagle widzimy lody wyrabiane na oczach klienta ze swiezego ananasa. Pani obrala ananasa, zmiksowala, dodala cos jeszcze do blendera i za 5 minut podała swieże lody podane w ananasie;) Porcje oczywiscie dosyc sluszne ale we dwojke dalismy rade! Pycha!

Jako ze od czasu do czasu tesknimy za luksusem (czytaj: łózko, ciepła woda, pralka) to dzisiaj nocujemy w hotelu. Hotel okazal sie resortem choc nie pobiera oplaty resortowej (sic!). Troche to przypomina osrodek z filmu Dirty Dancing. Pole golfowe, korty tenisowe, basen, obsluga poruszajaca sie po obiekcie melexami, etc. Wlasnie ustawila sie kolejka turystow na wieczorek hawajski z muzyka hawajska i tancem hula. My wlasnie siedzimy przy pralce i chca nie chcac uczestniczymy w tym wieczorku choć bez wizji. A hula mamy nadzieje zobaczyc na plazy Waikiki ostatniego dnia na hawajach – zobaczymy czy się uda 😉

Ps. W koncu jakas nowinka marketowa. Dla tych co cenia swoj czas moga kupic jajka juz ugotowane (albo w sumie dla tych co nie maja kuchni jak my;) Nic tylko otworzyć i łykać 😉

Ps2. A ponizej krótki film podsumowujacy nasze dotychczasowe doświadczenia z wysp Hawajskich (to debiut współpracy Bronka i GoPro 🙂

Jedną z najwiekszych atrakcji Maui jest przejechanie się drogą widokową do miejscowosci Hana. Jest widok na ocean, zielone i dzikie lasy, mija sie małe wodospady, przejezdza sie przez 60 mostków i pokonuje ponad 600 zakrętów. I szczerze mówiąc prawie kazda śródziemnomorska wyspa ma podobną drogę z nawet ladniejszymi widokami (choćby moje ulubione: Madera czy Majorka). Można się przejechać ale zachwytów nie było. Dużo bardziej podobała nam się droga na północy wyspy pomiędzy Honokohauna a Waihee a nikt jej nie reklamuje w folderach (kiedys pojawi sie w filmiku). A z drogi do Hana zapamietam głownie piekne kwiaty.

Mamy duży problem żeby zapamiętać badz nawet powtorzyc nazwy hawajskich miejscowosci. Na przyklad na Maui mamy takie miasta jak Keokea, Ulapalakua, Kahakuloe, Puunene, Haleakala, i inne takie. Poniewaz język hawajski zawiera tylko 13 liter ( w tym 5 samogłosek) wyrazy czesto skladaja sie z powtarzanych fraz np. holoholo badz maja duzo samogłosek obok siebie. Pozytywne jest natomiast to, ze czyta sie te wyrazy tak samo jak w jezyku polski. Niestety nie wszyscy Amerykanie o tym wiedza i nawet słowo hawaje wymawiaja przez Ł (sama tak zreszta zrobilam na lotnisku jak celnik pytal gdzie jedziemy 🙂

Wracajac do drogi do Hana to najladniejsze miejsce na tej trasie znalezlismy obok naszego kampingu. Lawowe wybrzeze porosniete wsciekle zielona roslinnoscia. A w nich dziko rosnace palmy z kokosami i dziko rosnace ananansy. Zatoczki kontrastujące czarnym piaskiem i bialymi falami.

Ps. Zycie na kampingu ma swoje wady i zalety. Np. sniadanie czasami wygląda tak:)

Ostatni dzien na hawajach (bo nie licze jutrzejszego dnia na Oahu, do ktorego musimy przyleciec by nastepnego dnia wystartowac do Australii) spedzimy na plazach. Zalozylismy ze odwiedzimy chociaz kilka z nich bo byc na Hawajach i nie poplazowac to byłoby duże niedopatrzenie.

Pierwsza plaża na ktorej sie zatrzymalismy to byla Cove Beach. Zainteresowala nas tam szkółka surferska, ktora wlasnie rozpoczynała zajecia. Niestety rano nie ma zbyt dużych fal więc za dużo sie nie działo. Tomek oblecial grupe młodych adeptów surfingu Bronkiem i pojechaliśmy dalej.

Kolejna plaza to byla plaża Keawakaou. Miała miękki, bałtycki piasek i łagodną linie brzegową, dzięki której nie bylo fal i swietnie nadawala sie do kapieli. Dlatego tez na niej zabawilismy najdluzej. Dodatkowo przy brzegu pojawil sie zielony zolw, ktory przeplynal kolo mnie. No to ja w te pędy po GoPro zeby go nagrac ale na nagraniu widać ze to początki nowicjusza bo pod zbyt dużym katem trzymalam kamere i zolw czasami uciekal mi z kadru, za to dno nagralam perfekcyjnie.

Zacheceni odwiedzinami zielonego zolwia postanowilismy pojechac na plaze, na ktorej po poludniu przyplywaja regularnie żółwie na poobiednia drzemke. Przed tym jednak odwiedzilismy inna znana plaze Big beach. Wykapalismy sie pomimo duzych fal (ale kapalismy sie przy budce ratownika), Tomek dluzej, ja krocej. Jak to Tomek podsumowal ja kapie sie zawsze do pierwszego sponiewierania przez fale wiec czasami moje kapiele sa naprawde krótkie 😉 No ale nie liczy sie przecież długość tylko sam fakt kąpieli.

No i plaza Hookapi. To tutaj na prawym skraju plazy przyplywaja zielone zolwie i odpoczywaja. Aby ludzie im nie przeszkadzali odgrodzono ten kawalek plazy kamieniami a dodatkowo ich spokoju pilnuje Turtle Team. Prawo nakazuje zachowanie co najmniej 15 stóp czyli 5m odleglosci od zolwia inaczej moze byc kara. Blizej zblizyc do nich mozna kapiac sie w ocenie bo poniewaz brzeg jest kamienisty to żółw ktory tu przypłynął potrzebuje czasami nawet do 30 min zeby wygramolic sie na piasek.

I to byl ostatni wpis z pobytu na Maui. W sumie fajna ta wyspa (oczywiscie zaraz po Kaui).  

Ps. A to widoczek z naszego ostatniego kampingu.

Ps2. Wczoraj jadlam rybe Mahi mahi (po polsku koryfena). To ryba z gatunku makreli – to ta zielona z wodogłowiem zaznaczona kółkiem na plakacie.

I tak tez smakowala jak makrela. Ale w wersji fish&chips wygladala na „talerzu” identycznie jak dorsz Tomka 😉

Ostatni dzien w Honolulu, ostatni dzien na Hawajach. Postanowilismy nadrobic nasza dotychczasowa nieobecnosc na plazy Waikiki i zrozumiec jej fenomen popularnosci. I juz wiemy o co moze tutaj chodzić. Byc moze nie jest to najpiekniejsza plaza w okolicy (bo w okolicy sa tutaj wysokie hotele) ale ma fenomenalną linie brzegową.

Sa tutaj fale w ocenie na 3 poziomach (na najdalszym sa surfisci ale tacy na krotkich deskach, na drugim plywajacy a na 3 poziomie juz przy brzegu dzieci badz ci co dobrze nie pływaja) i wszystkie z tych fal nie maja wiru wstecznego. Sa zatem bardzo bezpieczne i wszyscy sie dobrze na nich bawia. Nie musze dodawać ze woda przecudnie przeźroczysta i cieplutka. Uczucie takie jak w aquaparku na sztucznej fali – wynosi do gory , mozna poskakac lub na niej poplywac ale nie ciagnie za sobą przy cofaniu. Rewelacja!

Jest rowniez kawalek wybrzeza odgrodzony murem od oceanu. Tu nie ma w ogole fal i mozna plywac w oceanie jak w basenie.

Pod wieczor zapalaja pochodnie i przy swietle zachodzącego słonća przez godzine mozna podziwiac tancerzy hula repezentujacych różne szkoly tego tanca. Tanczą jedynie przy akompaniamencie ukulele i spiewu. Od dzieci po doroslych.

Wszystkie piesni w jezyku hawajskim ktore pani prowadząca tlumaczyla w trakcie ( o ile ich akurat nie spiewala). Byla tez grupa kilku tanczących mezczyzn (wiekszosc malo typowej urody hawajskiej) bo podobno Hula to byl kiedyś taniec glownie mezczyzn. Najlepsza byla mlodziutka solistka ktora niniejszym prezentuje ponizej.

Po wystepie podeszla do mnie dziewczynka ktora tanczyla hula i zawiesila mi na szyję wianek z kwiatow. Z tych najdrozszych i najbardziej reprezentacyjnych. Niesamowicie pachnialy. To sie nazywa zakończenie wakacji na Hawajach.

No i wlasnie wtedy, kiedy zaczyna nam sie tu naprawde podobać musimy juz jechać dalej. Mahalo i Aloha!

Keke &Koma (to hawajskie odpowiedniki naszych imion) – tylko które jest kogo .:)